Amerikaanse Tuinbroek met bretels (of Tuinbroek met bretels , zoals ze in Amerika bekend staan) zijn echte klassiekers op het gebied van utility workwear design. Gedragen door timmerlieden, schilders, monteurs, fabrieksarbeiders en zowat iedereen die stoere, praktische kleding nodig heeft, zijn Tuinbroek al meer dan 150 jaar een essentieel onderdeel van de werkgarderobe en ze zijn nog steeds nuttig.

Met de collectie van dit seizoen met een volledig assortiment tuinbroekstijlen voor zowel mannen als vrouwen, leek het tijd voor een klein geschiedenislesje...

1 - De oorsprong van de Amerikaanse Tuinbroek

Hoewel niemand het met zekerheid kan zeggen, wordt aangenomen dat het woord "Tuinbroek" in de 17e eeuw is ontstaan ​​in het Indiase dorp Dongri . Dit kleine dorp, gelegen aan de kust in de buurt van Mumbai, stond bekend om de productie van een slijtvaste indigo-geverfde calico-katoenstof , bekend als "dungri". Deze slijtvaste stof vond al snel zijn weg naar Engeland, waar de naam werd verengelst van "dungri" tot "dungaree".
Dankzij zijn ruige karakter, lage kosten en ongecompliceerde uiterlijk was "tuinbroek" de ideale stof voor werkkleding , en tegen het einde van de 18e eeuw werd het gebruikt om eenvoudige alles-in-één kledingstukken te maken. . Deze Tuinbroek, gedragen door boeren, slaven en matrozen, zijn ontworpen als beschermende lagen om over overhemden en broeken te dragen, als een broodnodig schild tegen vet, olie en modder. Hoewel ze te groot zijn om gemakkelijk over kleding te passen, zijn ze ontworpen met weinig extra functies zodat ze niet over hun gereedschap of machines zouden struikelen.

Werkkleding evolueerde snel in de 19e eeuw, net als werk (en zijn methoden). Er werden spoorwegen aangelegd, fabrieken verrezen aan de rand van elke stad, en toen de Amerikaanse Burgeroorlog voorbij was, gingen geëmancipeerde slaven over op deelpacht voor de kost. Met de industriële revolutie en de komst van de productielijn maakten de basissloffen van de 18e eeuw plaats voor een nieuwe golf van Tuinbroek met meerdere zakken , met metalen klinknagels en driepuntsstiksels.

2 - De verschillende manieren om de tuinbroek te dragen

Sommige werden gewoon over een broek gedragen (zoals de "getailleerde tuinbroek" die de spijkerbroek van vandaag werd), andere bedekten ook de armen (zoals de vrij vanzelfsprekende "katoenen" ), maar misschien wel de meest veelzijdige waren de "bretelTuinbroek" die deed de werk van overbroeken, bretels en gereedschapsriem in één klap. Talloze Amerikaanse merken maken ze, maar de formule is in wezen hetzelfde: duurzame katoenen stof, handige zakken en een losse, relaxte pasvorm die past bij de verschillende vormen van de Amerikaanse arbeider.

Tegen de tijd dat Henry David Lee in 1911 zijn Tuinbroek met bretels patenteerde voor massaproductie, was het eenvoudige ontwerp al het onofficiële werkmansuniform geworden en een symbool van de Amerikaanse arbeidersklasse . Schilders droegen witte doeken, spoorwegarbeiders droegen hickory-strepen en degenen die op boerderijen werkten (zoals de hooivorkman met stenen gezicht in Grant Wood's American Gothic) droegen een spijkerbroek. Deze stoffen hadden de oorspronkelijke 'Tuinbroek'- stof die de weg had geëffend, verdrongen, maar in Groot-Brittannië bleef de naam tenminste hangen om het kledingstuk zelf te beschrijven.

3 - De evolutie van Tuinbroek met bretels in de 19e eeuw

Toen tijdens de Eerste Wereldoorlog miljoenen vrouwen naar boerderijen en fabrieken werden gestuurd, leken de lange rokken van de 'respectabele dame' opeens bijzonder onpraktisch. Een paar kledingbedrijven probeerden met katoenen bloeiers aan de behoefte aan werkkleding voor dames te voldoen, maar voor velen waren oude Tuinbroek net zo effectief.

Deze verschuiving naar functie in dameskleding markeerde het begin van een verschuiving van de bedompte formele ontwerpen van de 19e eeuw, en tijdens de Tweede Wereldoorlog was het beeld van een hardwerkende vrouw in een Tuinbroek regelmatig te zien op posters en journaals. Nogmaals, Tuinbroek zijn een krachtig symbool geworden , deze keer vertegenwoordigt het het harde werk van het huis.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden Tuinbroek ook gebruikt voor militaire doeleinden . Werken op het dek van een vliegdekschip was zwaar werk dat serieuze kleding vereiste. Ontworpen om vocht en weer te weerstaan, waren de "dekslabbetjes" gedragen door de Amerikaanse marine een duidelijk militante kijk op Tuinbroek , met hickory-strepen vervangen door zware olijfkleurige jungle-stof.

Een ander interessant hoofdstuk in de geschiedenis van Tuinbroek vond plaats in Alabama in de jaren 1920 . Boos door de stijgende kledingprijzen, begon een groep die bekend staat als de "Tuinbroek Club" uit protest oude Tuinbroek te dragen. Deze groep zag Tuinbroek als de belichaming van goed gemaakte, betaalbare kleding en de antithese van winst in de kledingindustrie , en leidde al snel tot een beweging voor de middenklasse om hun pakken te vervangen door werkkleding.

Degenen die betrokken waren bij de burgerrechtenbeweging van de jaren zestig begrepen ook Tuinbroek en droegen deze vaak naar marsen en demonstraties om hun band met 19e-eeuwse deelpachters te benadrukken.

4 - Hoe worden Tuinbroek tegenwoordig vernieuwd?

Het was een authentiek kledingstuk voor bescheiden werkkleding, en gedurende de tweede helft van de 20e eeuw bleef de Tuinbroek een sterk symbool, gedragen door iedereen, van hiphopgroepen aan de kust tot de pastorale indiebands van de jaren tachtig. om zijn primaire functie als werkkleding te vervullen, en zelfs vandaag de dag wordt het gedragen door legioenen hardwerkende mannen en vrouwen .

Dit seizoen is de marine tuinbroek terug van weggeweest. Geïnspireerd door spatlappen van de Amerikaanse marine, zijn ze verkrijgbaar voor heren in katoen met pigmentgeverfd canvas en Kuroki-denim, en voor dames in hickory gestreept katoen. Er is ook een nieuw damesmodel , toepasselijk getiteld "New Dungaree" . Ze zijn sterk beïnvloed door Amerikaanse werkkleding uit het midden van de eeuw en hebben een relaxte, oversized pasvorm en een uniek gespontwerp dat is ontleend aan een vintage tuinbroek uit de jaren 50. Net als de klassieke stijlen die in dit artikel worden genoemd, zijn ze gemaakt met de praktische en veelzijdige functie van de tuinbroek in gedachten.